.jpg){kind=small}
TÜRK HAVA KURUMU BAHÇESİNDE KOCA BİR ÇINARIM
ÖNCEKİ SONRAKİ
THK bahçesinde koca bir çınarım
Hayata ilk adım attığım gün
Hatırlamıyorum
Dallarıma, gövdeme bakıp siz söyleyin
Siz tahmin edin kaç yaşındayım
O kadar yorgun o kadar yaşlıyım ki
Gölgeme gelenler, uzaktan bakıp tahmin edenler var
Kimi elli diyor
Kimi yetmiş
Kimi si “ Bu ağaca Atatürk yaslandı” diyor
Ne gurur verici
Ben mağrur koca bir çınarım
Göğe doğru yükselen
Göklere sevdalı bir çınarım
Onca yıl geçti aradan
Kimler geldi kimler geçti
Kimi gölgemde serinledi
Kimi gölgemde demli bir çay içti
Kimisi sırtını yasladı yorgunluğunu attı
Yorgun gövdemde
Nice kuşlara annelik yaptım
Korudum kolladım
Torunlarım oldu sayısını bilmem kaç tane
Yorgun bedenim yorgun ruhum benim
Ama ben mağrur koca bir çınarım
Bilmesin kimse yorgun olduğumu
Bilmesin kimse
Niceleri geldi geçti buradan
Her gelen parmakla gösterdi
Bak hele şu koca çınara diye
Ben nasıl derim
Ben yorgunum ben ölüyorum diye
Ben nasıl derim hayata meydan okuyan bedenim
Artık ölüyor diye
Yağmurlara, fırtınalara yıllara göğüs gerdim
Hüzünleri güzellikleri mutlulukları yaşadım
Hep beraber yaşadık
Kimler geldi kimler geçti buradan
Kimi bedenimi suladı
Kimi dallarımı budadı
Gölgemde dinlendirdim
Mis kokulu çaylarını içerek
Ama sonbaharlarda yordum
Belki bıktırdım insanları
Yapraklarım düştükçe kimisi kızdı
Bitmedi şu kocamış ağacın yaprakları
Kurusa da kurtulsak diyen de oldu
Üzülmedim kırılmadım
Haklıydılar
Ama insan kocayınca çocuk gibi oluyor işte
Anlayın
Bana bak ya
İnsan kocayınca çocuk gibi oluyor diyorum
İnsanmışım gibi
Ama ben onlarla yaşadım
Ben onlar için varım zaten onlarla varım
Ben koca bir çınarım
Mağrur koca bir çınar
Gölgemde model uçurdu çocuklar
Yoruldular yaslandılar
Havacılığı sevdiler bu bahçede
Ben onlarla şarkılar söyledim
Duymadılar tabii
Öğretmenleri özveriyle eğitti onları
Öğretmenleri hep gölgemdeydiler zaten
Onlar eğitti sonra bir baktım sesler
Kafamı kaldırdım uçaklar uçuyor
Burada bu bahçede yetişen çocukların kullandığı
Paraşütle atlayan çocuklara baktım
Aman dikkat dedim duymadılar tabii
Kucak açtım inseler de kucaklasam diye
Görmediler tabii
Planör yamaç microlight uçtu havada
Başımı kaldırdım uzun uzun seyretim
Çocuklarımı…
Onlar benim çocuklarım
Gövdeme yaslanan, dinlenen
Bu bahçede yetişen çocuklar onlar
Balonları şişirdiler
El salladım
Görmediler tabii
Onlar sohbet etti bende onlarla
Anlamadılar tabii
Yanı başımda koca bir armut bir kayısı
onlarda çok günler geçirdi
Benim kadar olmasa da
Akşam olunca onlarla sohbet ediyoruz
Onlarla dertleşiyoruz
Ben onların da çocukluklarını bilirim.
Ben koca magrur bir çınarım
Yıllara meydan okuyan
Ama artık yoruldum
Kocadım
İçimi kurtlar kemirdi
Ama ben çok mutluyum
Şimdi daha çok çocuk gölgemde gölgeleniyor
Şimdi daha çok çocuk çaylarını yudumluyor
Şimdi daha çok çocuk sırtını yaslıyor yorgun gövdeme
Ama güzel çocuklara bir küçük sitemim var
Gölgemde sigara içen çocuklara
İçmeyin etmeyin eylemeyin..
Gövdeme yaslanıp sigara içen
Nice ablalar ağabeyler hayatta değiller şimdi…
Ben THK bahçesinde ulu bir çınarım
Ama artık yoruldum kocadım
İçimi kurtlar yiyor
Ama ben koca bir çınarım
magrur koca bir çınar
nasıl söylerim ölüyorum diye
yalnız siz bilin dostlarım
asla unutmayacağım bu güzel bahçeyi
bu güzel bahçede bu çocukları yetiştiren
göklere sevdalı öğretmenleri
onların yetişdirdiği çocukları
asla unutmayacağım sizleri.
toprağıma su veren
dallarımı budayan
sonbaharda yapraklarımı toplayan
o güzel insanları da unutmam mümkün değil
yordum sizi üzdüm sizi
helal olsun hakkınız bana
ben THK bahçesinde koca bir çınarım
magrur bir çınar
umarım sizde unutmazsınız beni
hep uzaklarda sizlerin üzerinizde olacak gözüm
ve hepinize son sözüm
göklere sevdalı mühendisler
göklere sevdalı pilotlar geliyor
göklere sevdalı öğretmenlerin yetişdirdiği
ben THK bahçesinde koca bir çınarım
göklere sevdalı mağrur bir çınarım…
Hatırlamıyorum
Dallarıma, gövdeme bakıp siz söyleyin
Siz tahmin edin kaç yaşındayım
O kadar yorgun o kadar yaşlıyım ki
Gölgeme gelenler, uzaktan bakıp tahmin edenler var
Kimi elli diyor
Kimi yetmiş
Kimi si “ Bu ağaca Atatürk yaslandı” diyor
Ne gurur verici
Ben mağrur koca bir çınarım
Göğe doğru yükselen
Göklere sevdalı bir çınarım
Onca yıl geçti aradan
Kimler geldi kimler geçti
Kimi gölgemde serinledi
Kimi gölgemde demli bir çay içti
Kimisi sırtını yasladı yorgunluğunu attı
Yorgun gövdemde
Nice kuşlara annelik yaptım
Korudum kolladım
Torunlarım oldu sayısını bilmem kaç tane
Yorgun bedenim yorgun ruhum benim
Ama ben mağrur koca bir çınarım
Bilmesin kimse yorgun olduğumu
Bilmesin kimse
Niceleri geldi geçti buradan
Her gelen parmakla gösterdi
Bak hele şu koca çınara diye
Ben nasıl derim
Ben yorgunum ben ölüyorum diye
Ben nasıl derim hayata meydan okuyan bedenim
Artık ölüyor diye
Yağmurlara, fırtınalara yıllara göğüs gerdim
Hüzünleri güzellikleri mutlulukları yaşadım
Hep beraber yaşadık
Kimler geldi kimler geçti buradan
Kimi bedenimi suladı
Kimi dallarımı budadı
Gölgemde dinlendirdim
Mis kokulu çaylarını içerek
Ama sonbaharlarda yordum
Belki bıktırdım insanları
Yapraklarım düştükçe kimisi kızdı
Bitmedi şu kocamış ağacın yaprakları
Kurusa da kurtulsak diyen de oldu
Üzülmedim kırılmadım
Haklıydılar
Ama insan kocayınca çocuk gibi oluyor işte
Anlayın
Bana bak ya
İnsan kocayınca çocuk gibi oluyor diyorum
İnsanmışım gibi
Ama ben onlarla yaşadım
Ben onlar için varım zaten onlarla varım
Ben koca bir çınarım
Mağrur koca bir çınar
Gölgemde model uçurdu çocuklar
Yoruldular yaslandılar
Havacılığı sevdiler bu bahçede
Ben onlarla şarkılar söyledim
Duymadılar tabii
Öğretmenleri özveriyle eğitti onları
Öğretmenleri hep gölgemdeydiler zaten
Onlar eğitti sonra bir baktım sesler
Kafamı kaldırdım uçaklar uçuyor
Burada bu bahçede yetişen çocukların kullandığı
Paraşütle atlayan çocuklara baktım
Aman dikkat dedim duymadılar tabii
Kucak açtım inseler de kucaklasam diye
Görmediler tabii
Planör yamaç microlight uçtu havada
Başımı kaldırdım uzun uzun seyretim
Çocuklarımı…
Onlar benim çocuklarım
Gövdeme yaslanan, dinlenen
Bu bahçede yetişen çocuklar onlar
Balonları şişirdiler
El salladım
Görmediler tabii
Onlar sohbet etti bende onlarla
Anlamadılar tabii
Yanı başımda koca bir armut bir kayısı
onlarda çok günler geçirdi
Benim kadar olmasa da
Akşam olunca onlarla sohbet ediyoruz
Onlarla dertleşiyoruz
Ben onların da çocukluklarını bilirim.
Ben koca magrur bir çınarım
Yıllara meydan okuyan
Ama artık yoruldum
Kocadım
İçimi kurtlar kemirdi
Ama ben çok mutluyum
Şimdi daha çok çocuk gölgemde gölgeleniyor
Şimdi daha çok çocuk çaylarını yudumluyor
Şimdi daha çok çocuk sırtını yaslıyor yorgun gövdeme
Ama güzel çocuklara bir küçük sitemim var
Gölgemde sigara içen çocuklara
İçmeyin etmeyin eylemeyin..
Gövdeme yaslanıp sigara içen
Nice ablalar ağabeyler hayatta değiller şimdi…
Ben THK bahçesinde ulu bir çınarım
Ama artık yoruldum kocadım
İçimi kurtlar yiyor
Ama ben koca bir çınarım
magrur koca bir çınar
nasıl söylerim ölüyorum diye
yalnız siz bilin dostlarım
asla unutmayacağım bu güzel bahçeyi
bu güzel bahçede bu çocukları yetiştiren
göklere sevdalı öğretmenleri
onların yetişdirdiği çocukları
asla unutmayacağım sizleri.
toprağıma su veren
dallarımı budayan
sonbaharda yapraklarımı toplayan
o güzel insanları da unutmam mümkün değil
yordum sizi üzdüm sizi
helal olsun hakkınız bana
ben THK bahçesinde koca bir çınarım
magrur bir çınar
umarım sizde unutmazsınız beni
hep uzaklarda sizlerin üzerinizde olacak gözüm
ve hepinize son sözüm
göklere sevdalı mühendisler
göklere sevdalı pilotlar geliyor
göklere sevdalı öğretmenlerin yetişdirdiği
ben THK bahçesinde koca bir çınarım
göklere sevdalı mağrur bir çınarım…